متولد 1376 فارغ التحصيل از واحد «ادونس» هستم. ورودم به مجتمع فرهنگي آموزشي علامه طباطبايي از اولين سال‌هاي دوره‌ي راهنمايي و در واحد ميرداماد مجتمع بود. بعد از پايان دوره‌ي راهنمايي به مركز آموزش پيشرفته مجتمع( واحد ادونس) آمدم.
از ابتدا علاقه چنداني به بحث زيست‌شناسي نداشتم اما در كلاس‌هايي به نام پيش‌ادونس كه از سوي واحد المپيادهاي مجتمع در واحد ميرداماد برگزار ‌مي‌كردند كه هدفش آشنايي دانش‌آموزان با اين واحد از جمله بخش المپياد واحد ادونس بود. در اين كلاس‌ها، آقاي ايرجي نجوم تدريس مي‌كردند و آقاي گنجگلي زيست‌شناسي.
در آخر دوره و بر اساس سنجشي كه از ميزان علاقه‌مندي ما و نيز بر اساس آزمون‌هايي كه از همه‌ي درس‌هاي كارشده گرفته‌ بودند و بر‌اساس فهرست اولويت، بچه‌ها را در المپيادهاي مختلف تقسيم‌بندي مي‌كردند. در درس زيست‌شناسي هم در برگه و هم در بين آزمون‌هاي اين رشته من رتبه‌ي اول را كسب‌كردم و اينگونه شد كه به گروه المپياد زيست‌شناسي منتقل‌شدم. در واحد ادونس، آقايان پايداري درس بيوشيمي‌و اكولوژي، سعادت بيولوژي و انوشه بيوشيمي‌را ارائه مي‌دادند. بي‌اغراق آنان زحمت فراواني در انتقال دانسته‌هاي خود به دانش‌آموزاني همچون من كشيدند و من همواره سپاسگزار آنان خواهم بود. 
 از ابتدا و در نظرم اولويت و انتخاب خاصي بين قبولي در دانشگاه و شركت در المپياد در بين نبود چون از نظر من هر دو مورد در خدمت يكديگر بودند. وقتي براي اولين بار با المپياد و شرايط آن آشنا‌ شدم نتيجه موفقيت در المپياد برايم بسيار جذابيت داشت، اما در همان حال ريسك پذيري شركت در اين آزمون را هم مد نظر داشتم.
بعد از مسابقات المپياد زيست‌شناسي در ويتنام سوالات بسياري از من درباره نحوه‌ي راهيابي به المپياد‌هاي كشوري و جهاني و نيز فضاي رقابتي موجود در اين مسابقات مي‌شود. واقعيت اين است كه قلت اضطراب در هر آزموني عامل مهمي‌درموفقيت است. اضطراب در وجود من جاي اندكي دارد و خيلي جاها و از جمله در همين المپياد ويتنام موجب موفقيت من شد كه در جاي خود خواهم‌گفت. شركت‌كنندگان در رقابت‌هاي جهاني، دانش‌آموزاني از سراسر دنيا هستند كه هر كدام با انگيزه‌اي بسيار قوي و براي گرفتن بهترين نتيجه آمده‌اند. دركنكور500 هزارنفر شركت‌كننده براي كسب تعداد اندكي صندلي در دانشگاه با هم رقابت مي‌كنند اما نفرات شركت‌كننده در المپياد به مراتب كمتر از اين تعداد است كه اين كميت، به كاهش اضطراب كمك مي‌كند.
المپياد كشوري شامل دو مرحله است كه بعد از پشت سر گذاشتن دوره‌ي اول نزديك به 40 نفر در مرحله‌ي دوم براي هر رشته پذيرفته مي‌شوند تا وارد اردوي تابستاني باشگاه دانش‌پژوهان‌جوان شوند. بعد از آن، دوره‌ي تابستاني و برگزاري آزمون‌هاي مربوطه و بر اساس نتيجه مدال‌هاي طلا، نقره ويا برنز توزيع مي‌گردد. در اين بين4 نفر از هر رشته طلا مي‌گيرند تا يك سال در رشته‌ي خود آموزش ببينند و بعد به مسابقات جهاني اعزام شوند.
و اما قصه‌ي رفتن به ويتنام؛ قرار بود با خطوط هواپيمايي Turkish و از مسير استانبول به كشور ويتنام برويم. ساعت 5 عصر به وقت محلي به استانبول رسيديم و در سالن ترانزيت منتظر پرواز دوم بوديم كه ساعت 10 شب كودتاي تركيه اتفاق افتاد و اكثر پروازها لغو شد. خيلي اوضاع بدي بود. 27 ساعت در فرودگاه در چنين وضعيتي بوديم و بعد از لغو پرواز‌هانوي بالاخره توسط يكي از دوستان در تهران بليتي تهيه كرديم و به كشور بازگشتيم. در بازگشت به تهران تصميم گرفتم اينبار از مسير قطر به ويتنام بروم كه مشكل دوم بروز پيداكرد و آن مشكل خروج من از كشور بود.
از آنجا كه مشمول هستم براي شركت در المپياد تنها يك بار به من اجازه خروج از كشور داده شده بود و براي بار دوم اجازه خروج نداشتم تا اين كه با لطف رئيس اداره‌‌ي گذرنامه و نيز رئيس فرودگاه امام اين مشكل هم برطرف شد. بالاخره ساعت 9 شب به وقت محلي به ويتنام رسيديم و خسته از راه استراحتي‌ كوتاه كردم تا براي آزمون اصلي كه ساعت 8 صبح روز بعد بود آماده شوم.
كميته برگزار كننده المپياد جهاني يك هفته زمان براي برگزاري اين آزمون‌ها در نظر مي‌گيرد كه از اين يك هفته، روز اول به جشن آشنايي شركت‌كنندگان با يكديگر اختصاص دارد و روز دوم هم به گشت و گذار در شهر. اين تاخير در ورود باعث‌شد من از هر دو مراسم باز بمانم. 
آزمون جهاني المپياد زيست‌شناسي شامل دو قسمت عملي و تئوري بود . اين آزمون تمام موارد زيست‌شناسي همچون گياهي، بيوشيمي، جانوري و مولكولي را در بر مي‌گيرد.
 بعد از امتحان موفق به گشت و گذاري در شهر‌هانوي شدم. پايتخت كشور ويتنام شهري با حدود 10 ميليون نفر جمعيت است . شهري بسيار شلوغ و البته نه چندان تميز! اين شهر طبيعت بسيار زيبايي دارد. 
در دو روز مسابقه، من هم به مدال طلا و هم به مدال نقره فكر مي‌كردم. بعد از اعلام نتايج با خود مي‌گفتم اگر اين اتفاقات نمي‌افتاد به طور حتم طلا مي‌آوردم اما دوستانم دلداري‌ام داده و اين نقره را هم مديون طبع خونسردم دانستند.
از چهار شركت كننده تيم ايران تنها من موفق به كسب مدال نقره شدم و سه نفر ديگر آقايان صادقي از دبيرستان شهيد دستغيب شيراز، رامندي از حلي تهران و خانم حامدي از مدرسه تيزهوشان مشهد همگي برنز گرفتند.